روانشناسی ضربدری نشستن (انداختن پاها روی هم به شکل ضربدری)

نشستن به حالت ضربدری روی صندلی چگونه است و افرادی که با این حالت می نشینند چه تغییراتی در روحیه شان ایجاد می شود از لحاظ روانشناسی این حالت چگونه تفسیر می شود

ضربدری نشستن، شیوه نشستن شیکی است. خیلی از ماها در این هنگم احساس راحتی می‌کنیم و چیز دیگری که قابل توجه است، این است که تمرکزمان بیشتر می‌شود.

اما علت این تمرکز چیست؟ آیا مسئله یک مسئله روانشناسی است و ما باید توجیه‌های «فروید»ی را وارد این مسئله کنیم یا اصلا می‌توانیم توضیحی فیزیولوژیک هم داشته باشیم؟

واقعیت این است که تن ما از مغزمان جدا نیست، بنابراین برخی از فعالیت‌ها می‌توانند کارایی مغز را افزایش دهند. من در نظر دارم، در یکی از پست‌های بعدی، سایت بسیار جالبی به شما معرفی کنم که حاوی تعدادی از تمرین‌های علمی برای افزایش کارایی مغز  از جنبه‌های مختلف است.

مغز ما دو نیمکره دارد. قسمت راست مغز بیشتر احساسات و خلاقیت ما را پردازش می‌کند و قسمت‌ چپ بدن با فرمان‌های عصبی آن حرکت می‌کنند و قسمت چپ مغز ما بیشر منطق‌گراست و بر جزئیات تمرکز دارد و قسمت راست بدن را عصب‌دهی می‌کند.

اما جالب است که وقتی ما دست‌ها و پاهایمان را طوری قرار می‌دهیم که دست راست از خطر میانه عبور کند و به سمت چپ نزدیک شود، یا برعکس، دو نیمکره مغز بیشتر با هم هماهنگ می‌شوند. .وقتی یک اندام ما از خط میانه عبور می‌کند، سمت دیگر مغز هم در «تنظیم» حرکت آن کمک می‌کند.

به صورت طبیعی بیشتر وقت‌ها اندام‌های فوقانی و تحتانی، فقط در سوی خودشان حرکت می‌کنند. اما در شرایط نشستن و قراگیری صربدری، شیوه متفاوت قرارگیری اندام‌ها باعث می‌شود که نورون‌ها و راه‌های عصبی فعال شوند که در شرایط طبیعی کمتر فعال هستند.

اصولا یکی از دلایل مهم گرایش ما به سمت ورزش‌هایی مانند یوگا این است که حرکات و قرارگیری‌هایی که در یوگا می‌آموزیم به طریق مشابهی باعث افزایش تمرکز و فعال‌تر شدن، مغزهای ما می‌شود. برای مثال یکی از حرکات یوگا را در اینجا ببینید:

در این حرکت به وضوح، اندام‌ها ضربدری قرار می‌گیرند و همزمان تعادل و تمرکز و انعطاف هم باید داشته باشید.

اگر بخواهیم از اصلاح دقیق استفاده کنیم باید بگوییم که ضربدری قرار گرفتن «دو سو توانی» یا Ambidexterity ما را افزایش می‌دهد.

ما با ورزشکاران «دو سو توان» زیادی آشنا هستیم، مثلا در دنیای فوتبال، زیکو، سوکراتس، پائولو مالدینی، توتی، کریستیانو رونالدو، از پای غیرقالب هم می‌توانسته‌اند به خوبی استفاده کنند.

ما توصیه نمی‌کنیم که مدت زیادی ضربدری بنشینید، فقط در این پست می‌خواستیم علت افزایش تمرکزمان را هنگام ضربدری نشستن تا حدی توجیه کنیم. مسلما شیوه‌های و تمرین‌های بدنی و ذهنی زیادی برای افزایش توانایی‌های ذهنی وجود دارند.

به یک نکته دیگر هم توجه کنید:

انداختن پا روی پا، از نظر علم «زبان بدن» اینگونه ترجمه می‌شود که شما حالت دفاعی به خود گرفته‌اید. خانم‌ها ممکن است تصور کنند که اینگونه نشستن خیلی شیک یا محترمانه است، آقایان هم ممکن است این شیوه نشستن را به صورت عادتی یا برای راحتی یا حتی برای همین افزایش تمرکز دوست داشته باشند، اما سوی دیگر ماجرا این است که هنگام مذاکرات کاری راهبردی، اینگونه نشستن ممکن است، تعبیر به ضعف هم بشود.

باز هم در زبان بدن، ممکن است ما ناخودآگاه هنگام مقاومت، ناسازگاری شدید و قبول نداشتن تقریبا کامل موضوع مخاطب، پا روی پا بیندازیم.

تازه انداختن پا روی پا، شیوه‌های مختلفی دارد: مچ روی زانو، مچ روی مچ، وضعیتی که ساق یک پا کاملا ساق پای دیگر را بپوشاند. بر حسب هر شیوه، تفاسیر زبان بدن متفاوتی را می‌توان برداشت کرد.