انواع شخصیت در نظریه بازی: حسود، خوش بین، اعتمادکننده، بدبین

شاید برایتان جالب باشد که بدانید حدود 30 درصد افراد جامعه حسودند؛ شما جزء کدام دسته از نظر شخصیتی هستید؟

به گزارش آلامتو و به نقل از بازده؛ تا به حال اندیشیده اید که از چهار گروه حسود، خوش بین، اعتمادکننده، بدبین کدام یک بیشترین جمعیت کره زمین را دارند؟ در این مطلب نظریه بازی به این پرسش شما پاسخ می‌دهد. این مقاله را بخوانید تا از نتایج پژوهشی که در ژورنال ساینس‌ادوانسز در این باره به چاپ رسید باخبر شوید.

طبق یک مطالعه‌ی جدید، ۳۰٪ از شما که این جمله را می‌خوانید مسائل حسادتی دارید. این مطالعه که در ژورنال ساینس‌ادوانسز منتشر شد، نتیجه گرفت که ۹۰٪ تمام افراد جمعیت انسانی را می‌توان در چهار تیپ شخصیتی بنیادین طبقه‌بندی کرد: خوشبین، بدبین، اعتمادکننده و حسود. حسود با تشکیل ۳۰٪ کل جمعیت رایج‌ترین است. خوش‌بین‌ها، بدبین‌ها، و اعتمادکنندگان هر کدام ۲۰٪ را تشکیل می‌دهند. ۱۰٪ باقی‌مانده آدم‌هایی با ترکیبی از همه‌ی این چهار تیپ هستند.

اما این ارقام چگونه در این مطالعه به‌دست آمد؟ همان‌طور که ساینس‌دیلی گزارش می‌دهد، محققان دانشگاه کارلوس سوم مادرید ۵۴۱ داوطلب تصادفی جمع کردند و با استفاده از نظریه‌ی بازی شبیه‌سازی‌هایی را با آنها انجام داد. نظریه‌ی بازی یک سیستم مدل‌سازی ریاضی برای رفتار انسانی است. نظریه‌ی بازی بررسی می‌کند وقتی آدم‌ها مجبورند برای حل یک مشکل با هم کار کنند، چطور با یک‌دیگر تعامل می‌کنند. اینجا است که چهار تیپ شخصیتی نمودار بالا ایفای نقش می‌کنند: آدم‌ها وقتی مجبور باشند با غریبه‌ها تصمیم بگیرند،حسود، خوش بین، اعتمادکننده، بدبین هستند.

محققان با استفاده از این اطلاعات داوطلبان را در ترکیب‌های تصادفی جفت کردند تا چندین دور بازی انجام دهند: دوراهی زندانی، شکار گوزن، برف‌و بوران، و بازی هماهنگی. همه‌ی این بازی‌ها بازیکنان را مجبور می‌کند بین همکاری با شریک‌شان یا خیانت به او یکی را انتخاب کنند. همکاری با بلیط‌های لاتاری پاداش داده می‌شد. همه‌ی بازی‌ها برای هر بازیکن سطوح گوناگونی ریسک و پاداش داشت، که برف‌و بوران سخت‌ترین مجازات خیانت و بازی هماهنگی کم‌ترین را داشتند. آنخو سانچز نویسنده‌ی این مطالعه در یک کنفرانس مطبوعاتی گفت “این جفت‌ها نه تنها در هر دور، بلکه هر بار که بازی تغییر می‌کند، عوض می‌شوند. بنابراین، بهترین گزینه می‌تواند همکاری باشد یا از طرف دیگر، مخالفت یا خیانت کرد “.

آن‌چه محققان در طول انجام این بازی‌ها کشف کردند آن بود که داوطلبان انتخاب‌های منطقی انجام نمی‌دادند- – یعنی همیشه گزینه‌ای را انتخاب نمی‌کردند که به سودشان بود. بلکه داوطلبان در هر دور از هر بازی، به جای انگیزه‌ی خود بازی، بیش‌تر بر اساس عقاید شخصی‌شان خیانت به شریک یا همکاری با او را انتخاب ‌کردند. این مطالعه می‌گوید:

گروهی هست که بیش‌تر در اچ‌جی همکاری می‌کنند، گروه دوم هم در اچ‌جی و هم در اس‌جی همکاری می‌کنند، و گروه سوم هم در اچ‌جی و هم در اس‌اچ همکاری می‌کند. بازیکنان گروه چهارم در تمام بازی‌ها همکاری می‌کنند، و نهایتا، گروه کوچکی یافتیم که به نظر می‌رسد تقریبا همه‌جا به صورت تصادفی و با احتمال ۰.۵ همکاری می‌کند.

برای مشاهده‌ی تفکیک نتایج بر اساس بازی (اچ‌جی: بازی هماهنگی، اس‌جی: برف‌و بوران، اس‌اچ: شکار گوزن، پی‌دی: دوراهی زندانی) نمودار زیر را برای تعیین گروه های حسود، خوش بین، اعتمادکننده، بدبین نگاه کنید:

” برای هر خوشه، یک ستون نمایان‌گر یک بازیکن متعلق به خوشه‌ی متناظر است در حالی‌که چهار ردیف چهار ارزش همکاری متوسط را نشان می‌دهند “.

نتایج بررسی حسود، خوش بین، اعتمادکننده، بدبین شگفت‌اور است، و این تنها به خاطر چگونگی اخذ تصمیمات مشترک نیست. بزرگ‌ترین شگفتی این مطالعه آن بود که این تیپ‌های شخصیتی به صورت ارگانیک از داده‌ها ظاهر شد. داوطلبان به طور طبیعی از طریق تعملات‌شان شخصیت‌های خوش‌بین، بدبین، اعتمادکننده و حسود را خلق کردند. محققان فقط آنها را شناسایی و برچسب زدند. نویسندگان این مطالعه می‌گویند ” با تحلیل داده‌هایمان به وسیله‌ی یک الگوریتم خوشه‌بندی بدون نظارت، در می‌یابیم که تمام نمونه‌ها، با میزان زیادی ثبات، با تعداد محدودی فنوتیپ رفتاری (حسود، خوش‌بین، بدبین، اعتمادکننده) مطابقت دارند و فقط بخش کوچکی از نمونه‌ها تعریف نشده بود“.

یامیر مورنو، محقق ارشد دانشگاه زاراگوزا در کنفرانس خبری می‌افزاید ” این نتایج مخالف نظریه‌های خاصی است. برای مثال نظریه‌ای که می‌گوید انسان‌ها کاملا منطقی عمل می‌کنند و از این رو باید در طراحی مجدد سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی در نظر گرفته شوند. این مطالعه از اهمیت برخوردار است، زیرا با ارائه‌ی یک مبنای تجربی، نظریه‌های کنونی را درباره‌ی رفتار انسانی بهبود می‌بخشد“. این چیز تازه‌ای است. و به معنی آن است که ریاضی می‌تواند شخصیت‌های ما را پیش‌بینی کند – تا حدی.

هرچقدر این نتایج قابل توجه باشند، آنها را با یک دانه‌ی نمک مقایسه کنید. ما فقط جمع تعاملات‌مان با دیگران نیستیم؛ هم‌چنین آن کسی هستیم که به خودمان نشان می‌دهیم. همان‌طور که سم گاسلینگ، از دانشگاه روانشناسی تگزاس توضیح می‌دهد: شما انتخاب‌هایی هستید که به تنهایی انجام می‌دهید.