افراد تاب آور :
آگاهانه و هشيار عمل مي كنند
افراد تاب آور ، نسبت به موقعيت، آگاه و هشيارند، احساسات و هيجان هاي خود رامي شناسند، بنابراين از علت اين احساسات نيز باخبرند و هيجان هاي خود را به شيوة سالم مديريت مي كنند. از سوي ديگر احساسات و رفتارهاي اطرافيانشان را نيز درك مي كنند، و در نتيجه بر خود، محيط و اطرافيانشان تأثير مثبتي مي گذارند.
مي پذيرند كه، موانع بخشي از زندگي هر انسان است
يكي ديگر از ويژگي هاي افراد تاب آور اين است كه مي دانند زندگي پر از چالش است. آنها مي دانند كه ما نمي توانيم از بسياري مشكلات اجتناب كنيم، ولي ميتوانيم در برابر آنها باز و منعطف باشيم و اشتياق خود را براي سازگار شدن باتغييرات حفظ كنيم.
داراي منبع كنترل دروني هستند
افراد تاب آور، خود را مسئول شرايط خويش مي دانند و براي هر مشكل، شكست و مسئله، منابع بيروني را سرزنش نمي كنند. آنها سهم خود را در امور زندگي، همراه با مسئوليت، پذيرفته اند و بر اين باورند كه هر عملي كه انجام مي دهند بر زندگيشان بازتاب مي يابد. البته واضح است كه برخي عوامل از كنترل ما خارج است نظير بلاياي طبيعي . اين افراد، در ضمن تشخيص علت مس ائل، قادرند با پيدا كردن را ه حل مؤثر بر موقعيت و آيندة خود تأثير مثبت بگذارند.
از مهارت هاي حل مسئله برخوردارند
وقتي بحران پديدار مي شود، افراد تاب آور قادرند با استفاده از فنون حل مسئله، به را ه حل هاي امن و مطمئن برسند. در حالي كه ساير افراد در اين موقعيت هاي سخت دچار استرس زياد می شوند و نمی توانند را ه حل مناسب و مفيدي انتخاب كنند.
ارتباطات محكم اجتماعي دارند
افراد تاب آور شبكة حمايتي و عاطفي محكمي دارند . چنين ارتباطاتي به آنها كمك مي كند، دربارة نگراني ها و چالش هاي خود با كسي صحبت كنند، از مشورت، همدلي و همراهي آنها بهره مند شوند، راه حل هاي جديد را كشف كنند و در مجموع از لحاظ رواني احساس قدرت و آرامش كنند.
خود را فردي قرباني ارزيابي نمی کنند
افراد تاب آور خود را قرباني و ناتوان تصور نمي کنند. وقتي با يك بحران دست به گريبان اند ، همواره خود را فردي نجات يافته تصور مي كنند و معتقدند كه مي توانند بر شرايط فائق آيند.
قادرند متناسب با موقعیت ، درخواست كمك كنند.
چنان كه گفته شد منابع حمايتي يكي از اجزاي مهم تاب آوري است. بنابراين افراد تا ب آور هر زمان كه ضرورت ايجاب كند، از اين منابع درخواست كمك مي كنند. منابع حمايتي تخصصي شامل روانشناسان و مشاوران متخصص ،کتا بهاي خودیاري، مطالعة زندگي نامه هاي افراد مهم و ديگر منابع حمايتي شامل دوستان، افرادنواده ، همسايه ها و مانند آن است.
از دیدگاه روان شناسی، افراد تاب آور 5 ویژگی اصلی دارند:
پذیرفتن خود به عنوان فردی ارزشمند و احترام قائل شدن برای خود و توانایی هایشان. بی قید و شرط دوست داشتن و سعی در شناخت نقاط مثبت خود و پرورش دادن آنها و از طرف دیگر شناخت نقاط ضعف خود و کتمان نکردن آنها. علاوه بر آن سعی می کنند که این نارسایی ها را با واقع بینی بر طرف کرده و در غیر این صورت با این ویژگی ها کنار می آیند.
۲) مهارت در حل مسئله :
افراد تاب آور ذهنیتی تحلیلی انتقادی نسبت به توانایی های خود و شرایط موجود دارند، در مقابل شرایط مختلف انعطاف پذیر می باشند و توانایی شگفت انگیزی درباره پیدا کردن راه حل های مختلف درباره یک موقعیت یا مسئله خاص دارند. همچنین توانایی ویژه ای در تجزیه و تحلیل واقع بینانه مشکلات شخصی و پیدا کردن راه حل های فوری و راهبردهای دراز مدت برای حل و فصل مشکلاتی که به آسانی و سریع حل نمی شوند را دارا هستند.
۳) کفایت اجتماعی :
این دسته از افراد مهارت های ارتباط با دیگران را خیلی خوب آموخته اند.آنها می توانند در شرایط سخت هم شوخ طبعی خودشان را حفظ کنند، می توانند با دیگران صمیمی شوند و درمواقع بحرانی از حمایت اجتماعی دیگران بهره ببرند؛ ضمن اینکه این گونه آدم ها می توانند سنگ صبور خوبی باشند، وقتی برایشان حرف می زنید خوب گوش می دهند و خودشان را جای شما می گذارند.میگنا دات آي آر،در ضمن آنها طیف وسیعی از مهارت ها و راهبردهای اجتماعی شامل مهارت های گفتگو، آمادگی برای گوش دادن به دیگران واحترام گذاشتن به احساسات و عقاید دیگران که در تعاملات اجتماعی بسیار مهم است را دارا هستند.
افراد تاب آور شبكة حمايتي و عاطفي محكمي دارند . چنين ارتباطاتي به آنها كمك مي كند، دربارة نگراني ها و چالش هاي خود با كسي صحبت كنند، از مشورت، همدلي و همراهي آنها بهره مند شوند، راه حل هاي جديد را كشف كنند و در مجموع از لحاظ رواني احساس قدرت و آرامش كنند.
۴) خوش بینی :
اعتقاد راسخ به اینکه آینده می تواند بهتر باشد ، احساس امید و هدفمندی و باور به اینکه می توانند زندگی و آینده خود را کنترل کنند و موانع احتمالی نمی تواند آنها را متوقف سازد.
۵) همدلی :
تاب آورها دارای توانایی برقراری رابطه توام با احترام متقابل با دیگران هستند که موجب به هم پیوستگی اجتماعی یعنی احساس تعلق به افراد، گروه ها و نهادهای اجتماعی می شود.
